02 mrt Gluren bij duurzame buren
Weverstraat 92 in Oosterbeek, verbouwing en verduurzaming van een monumentaal pand: ‘als je het doet, moet je het goed doen’
Ongeveer twee jaar geleden besloot Emma tot de aankoop van het grote statige pand aan de Weverstraat nr. 92. Dat betekende terug naar een mooie vertrouwde woonplek waar ze vele jaren daarvoor ook had gewoond. Maar het betekende tegelijk een grote uitdaging aangaan: een groot vrijstaand pand uit 1850 waar, in termen van duurzaamheid, zo’n beetje alles aan moest gebeuren.
De uitdaging was des te groter omdat de inzet ook was om het pand zijn oude monumentale allure terug te geven; voor Emma gold bij de aankoop van het pand: ‘of ik koop het pand en we maken er echt iets moois en duurzaams van of ik koop het niet’. Het werd dus het eerste.
Samen met zoon Christiaan, landschapsarchitect, is ze die uitdaging aangegaan met een prachtig resultaat.
In eerste instantie was het idee om te gaan voor een nul-op-de-meter woning, het huis ‘inpakken’ en alle nog benodigde energie halen uit duurzame bronnen.
Na overleg met de architect besloten ze al snel dat voor een duurzaam én betaalbaar resultaat maximaal moest worden ingezet op isolatie van het pand, maar dat vooralsnog het pand niet volledig van het gas af zou gaan; isoleren, een nieuwe cv met de optie die in de toekomst hybride te maken (combinatie met warmtepomp) en overal vloerverwarming in huis.
De isolatie is grondig aangepakt. De houten vloeren op de begane grond zijn eruit gesloopt. De kruipruimtes zijn volgestort met speciale isolatiekorrels: een zgn. Argex-vloer met een isolatielaag die bestaat uit ‘geëxpandeerde kleikorrels’, daarop beton met een dekvloer waarin de vloerverwarming is ingestort.
Ook de tussenvloeren zijn geïsoleerd, zodat in het huis zones met verschillende temperatuur kunnen worden aangehouden: warm beneden en koel op de bovenverdieping.
Interessant is de keuze voor isolatie van de houten verdiepingsvloer. Ook hier moest vloerverwarming worden aangelegd in combinatie met isolatie van de vloer. De opgave was om deze verdiepingsvloer licht te houden (constructief kan daar niet ‘zomaar’ een betonnen vloer worden gestort). Gekozen is voor een zgn. ‘Magnesite vloer’, eigenlijk een al langer bestaande techniek die in 1920-1960 in oude pakhuizen in Amsterdam werd toegepast. Op de houten vloer wordt een mengsel gestort dat voor 96% bestaat uit houtvezel en 4% uit zout plus magnesium. Zo’n vloerlaag heeft grote voordelen: het is licht, vloerverwarming kan erin worden aangelegd, het is niet dikker dan 50 tot 80 mm, is brandwerend en geluidsisolerend. Kortom een mooie oplossing voor oudere panden.
Een uitzondering is gemaakt voor de badkamer op de verdieping omdat zo’n magnesite vloer gevoelig is voor vocht. Weverstraat-bewoners hebben destijds de firma Granietzuil uit Zaanstad actief gezien met de aanmaak van dit vloermengsel op de stoep waarna het naar binnen werd gepompt.
De steens buitenmuren zijn voorzien van geïsoleerde binnenwanden met een spouw. De isolatie bestaat uit 15 cm minerale wol. Ook de kapconstructie van het dak is op die wijze geïsoleerd.
Alle ramen en kozijnen zijn vernieuwd. Gekozen is voor HR++ glas. Triple glas bleek niet haalbaar omdat daarin de roedeverdeling van de ramen uit het oude pand, die Emma en Christiaan terug wilden laten komen in de nieuwe ramen, niet kon worden aangebracht (roedes ingeklemd tussen de glasplaten van het nieuwe glas).
Het is een ‘levensloopbestendige woning’ geworden; er is rekening mee gehouden om in de toekomst gelijkvloers te kunnen wonen waarbij een badkamer op de benedenverdieping kan worden gerealiseerd. Ook is rekening gehouden met ruimte voor een eventuele liftkoker.
Het was niet duidelijk of mechanische zonwering nodig zou zijn; er is wel rekening mee gehouden door in ieder geval de kabels en aansluitingen aan te leggen.
Er is geen mechanische ventilatie aangelegd uitgezonderd in natte ruimtes; verder is er sprake van natuurlijke ventilatie.
De grote zorg bij zo’n ingrijpende verbouwing en verduurzaming is hoe je dit financieel in de hand houdt. Naast het maken van slimme keuzes in de verbouwing zijn de nodige kosten bespaard doordat Christiaan zelf de regie heeft gevoerd van de verbouwing i.p.v. een ingehuurde architect. Inkopen van sanitair e.d. zelf regelen i.p.v. dit te laten lopen via de installateur én ook wat geluk: de verbouwing is uitgevoerd vlak vóór de periode dat de bouwprijzen explodeerden.
Ook in de details blijkt de zorg voor het pand met zijn monumentale allure: ontbrekende rozetten van muurankers zijn nagemaakt en teruggebracht, het gesloopte balkon aan de voorzijde is teruggebracht, de naam ‘Rozenhove’ is in klassieke belettering weer op de voorgevel aangebracht en een klassiek smeedijzeren balkon ligt te wachten om te worden gemonteerd.
In de Weverstraat is de duurzame toekomst van een karakteristiek monumentaal pand zeker gesteld.
Jos Verweij
2 foto’s: vloer eerste verdieping magnesitevloer, emulsie met houtvezels wordt gestort
Argex vloer in de maak, kruipruimte gevuld met kleikorrels.
